Zamislite da šetate baštom sa prijateljima kada, odjednom, pred vas istrči starac u bizarnom kostimu, sav uprljan zemljom i lišćem.

Iako postoje zapisi da je držanje živih “baštenskih patuljaka” postojalo još u 15. vijeku i da su neki od ovih “pustinjaka” kasnije postali cijenjeni kao veliki mudraci kod kojih se odlazilo po savjet i na meditaciju, ovaj bizaran običaj postao je hit tokom 18. vijeka u viktorijanskoj Engleskoj.

Koncept je bio prilično jednostavan – aristokrate su u svojim divnim baštama i njegovanim vrtovima imali odrasle ljude, uglavnom u poznim godinama, koji su izigravali baštenske patuljke! Za ovaj “posao” obično bi bili angažovani beskućnici koji bi se onda uselili u kolibu ili pećinu koja bi bila posebno sagrađena za njih u zabačenim djelovima imanja, okružena vegetacijom.

“Patuljku” nije bilo dozvoljeno da prestane da glumi šta god mu “poslodavac” ili gosti radili. Tokom zabava, često je pozivan kako bi okupljeni mogli da zbijaju šale sa njim ili da, u slučaju da je važio za “mudraca”, od njega traže savjete i sa njim meditiraju.

“Baštenski patuljak” nije smio da se šiša, brije ili sječe nokte, a za svoj posao je bio više nego dobro plaćen. Prema nekim podacima, godišnja “plata” živog baštenskog patuljka tokom 18. vijeka bila je oko 600 funti što je današnjih oko 180.000 eura.