Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić boravi u Vašingtonu, gdje će razgovarati s potpredsjednikom SAD Majkom Pensom (Mike Pence). Nema sumnje da će se Vučić u Vašingtonu naći na vrućoj stolici, jer Beograd još sjedi na dvije stolice, flertujući s Moskvom.

Vučiću, kao i drugima u regionu, mora biti načisto da ljudska prava, ekonomske i socijalne reforme ne idu u paketu s pogrešnim uzorima te da je Putin krivi obrazac – vladavine jednog čovjeka umjesto razgranatog političkog sistema. 

No, srbijanski predsjednik barem je dobio šansu da se pošteno očituje iza zatvorenih vrata u Bijeloj kući, bez obzira na vjerovatno produženu retoriku za domaću upotrebu o “bratskim” vezama s Rusima.

Šta je, međutim, s liderima iz BiH, koji odavno ne mogu da dobace do Vašingtona? Nažalost, niti ih ko ovdje priziva, niti se oni skromno i uljudno nude za sastanke u Bijeloj kući. 

Pokušajte samo, javnosti radi, razaznati od partijski podijeljene bh. diplomatije zašto nas nema na najvažnijoj političkoj adresi svijeta, ili nešto o ekonomskim aktivnostima zemlje u Americi, i naići ćete na zid šutnje – tipično za SDA namještenike i one “pre(t)plaćene” na ponovljene diplomatske destinacije u Americi. 

Čast izuzecima, jer među bh. diplomatima mnogo je pametnih, obaviještenih i iznimno senzitivnih ljudi koji razaznaju globalne trendove, ali bosansko flertovanje s pogrešnim liderima ne samo da sankcionira (Milorad Dodik) nego ovdje, za sada, i zatvara vrata bh. političkim “prvacima”. 

Bolje bi, naime, Bakiru Izetbegoviću bilo da u Vašingtonu, poput Vučića, sasluša američke kritike nego da ga po ramenima tapšu činovnici Erdoanove administracije. Jer, Vašington je i dalje važnije mjesto i od Ankare i od Moskve.