Jedan od najvećih bolova koje čovek može da osjeti u životu kažu da je kada sahranite svoje dijete. 

Takvu tragičnu sudbinu doživeo je Omar Ali, čija je kćerka poginula od minobacačke granate Islamske države.

Amira je imala 15 meseci kada se našla na udaru džihadista u naselju Mosula, al-Tahriru. Njen otac Omar je držao u rukama svoju ljubimicu nemogavši da sakrije neopisivu bol. Uz jecaje, vrisku i nevjericu čvrsto je držao u naručju kćerku koja je otkad je rođena nije imala normalni život koji zaslužuje svako dijete.

Amirin prerani odlazak iz ovog zlog i nepravednog svijeta pogodila je i njenog strica koji je povrijeđen tokom napada ISIS-a.

Ovakve scene se mogu svaki dan videti u Iraku i Siriji, gdje je mnogo roditelja prošlo kroz nezasluženu patnju smrću svoje djece.

Iračke snage bezbjednosti i kurdske pešmerga borci počeli su napade sredinom oktobra sa ciljem da istera ISIS iz grada Mosula. Najveća vojna operacija u Iraku od odlaska američkih trupa 2011. godine ima cilj da oslobodi taj grad koji se nalazi u “samom srcu” samoproklamovanog kalifata takozvane Islamske države od 2014. godine.

Fotografije koje nam dolaze iz ovog dijela Bliskog istoka pogađaju pravo u srce i prikazuju nam kroz kakvu svakodnevnicu prolaze ljudi koji tamo žive, i zbog čega sve više njih bježe odatle ka Evropi tražeći normalni život.

Oni moraju da biraju, ili će oni i njihova djeca biti ubijeni ili će krenuti na put ka nekom “boljem životu”, na kojem će biti izmučeni, prevareni od strane krijumčara, odbačeni i progonjeni od stanovnika zemalja kroz koje prolaze, a oni nesretniji svoj život će okončati u Mediteranskom moru trudeći se da se domognu obala Turske, Grčke ili Italije.

Tokom prošle godine 8,6 miliona ljudi je interno raseljeno unutar granica svoje zemlje zbog nasilja, oružanih sukoba ili kršenja ljudskih prava. U izvještaju za prošlu godinu Irak je imao 4,4 miliona interno raseljenih lica.