Na današnji dan su se navršile dvadeset i četiri godine od pogibije majora ARBiH Mihajla Petrovića, koji je početkom agresije na BiH oformio odred boraca iz vlašićkog naselja Mudrike.

Srbin po rođenju Bosanac po opredjeljenju, kako je govorio sam o sebi, major Petrović je još za života postao legenda odbrane Srednje Bosne. Te davne 1992. godine kao oficir bivše JNA stavio se na raspolaganje Teritorijalnoj odbrani BiH u Travniku, kada je to malo ko smio i pomisliti. Odlučno je tada odbio mogućnost da ode u rodni Beograd ili sa porodicom u Zagreb.

Svojim borcima rekao je da pucaju u njega ako ga neprijatelji zarobe, kako im živ ne bi pao u ruke. Poginuo je 25. oktobra od eksplozije mine na koti Mlakva, a dva dana kasnije ratne 1992. godine hiljade Travničana i njegovih saboraca svih vjera i nacija u jezivoj tišini ispratilo je svog majora Petrovića na posljednji put.

I dan danas se prepričava njegova rečenica: "Ja sam Srbin iz Beograda i došao sam ovdje da se borim sa vama protiv ovih bradonja sa brda".

Major Petrović dobitnik je najviših ratnih priznanja ARBiH, „Zlatni ljiljan“ i orden „Zlatni grb s mačevima“. Prema njegovoj želji sahranjen je među svojim saborcima na šehidskom mezarju kod Lukačke džamije u centru Travnika.

Danas je u prisustvu članova njegove porodice, najbližih saboraca i radnih kolega iz bivšeg Remontnog zavoda skromno obilježen dan pogobije, mada je on prema mišljenju mnogih zaslužio da bar jedna ulica, škola ili trg u Travniku nosi njegovo ime.